วันที่ 1 พฤษภาคม 2544 ผมต้องรีบกลับไปธุระส่วนตัวด่วนเลยที่จังหวัดกาญจนบุรี ทั้งนี้ผมต้องไปยังอำเภอศรีสวัสดิ์ ซึ่งอยู่ ห่างจากบ้านผมประมาณ 64 กิโลเมตร (เส้นทางหมู่บ้าน ท่าลำใย-ศรีสวัสดิ์) นึกถึงเส้นทางนี้ทีไรสยองทุกที แต่ทำไงได้มันเป็นทาง ที่ใกล้ที่สุด ซึ่งถ้าเทียบจากบ้านผมไปผ่านยังตัวเมือง และไปอ.ศรีสวัสดิ์อีกก็คงราวๆ ซัก 200 กว่ากิโลเมตรเห็นจะได้ (ต่างกันลิบลับ)
วันที่ 2 พฤษภาคม ผมต้องเตรียมตัวแต่เช้าเพื่อไปขึ้นรถที่ต้องอาศัย เขาไปยังตัวอำเภอ สภาพอากาศก็เป็นใจซะจริงๆ ท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนกับว่า สายฝนจากฝากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน (ไม่รู้เขียนถูกหรือเปล่า) บวกกับรถที่นั่งไป ไม่มีหลังคาอีกตะหาก ก็ขอภาวนาให้ฝนอย่าเพิ่งตกเลย คิดยังไม่ทันเสร็จฝนเจ้า กรรมก็ตกซะแล้วนี่ แต่ก็ยังดีที่ตกแบบปรอยๆ พอที่จะทำให้หัวชื้นๆ แฉะๆ ไป ตามๆ กัน รถแล่นไปตามทางลาดยางตั้งแต่หมู่บ้านท่าลำใย เขาหินตั้ง และสุด เส้นทางลาดยางตรงหมู่บ้านเขาเหล็ก หลังจากนั้นไปก็เป็นทางรุกรัง และข้างทาง ก็เป็นเหวลึก บวกกับความคดเคี้ยว ขึ้นเขา ลงเขา เรียกได้ว่ากันดารสุดๆ แต่ก็ นับว่ายังดีกว่าแต่ก่อนมากที่ทางแคบวิ่งแทบเฉียดๆ เหว ปกติเส้นทางนี้ก็ไม่ค่อย จะมีใครผ่านมาใช้หรอก จะมีก็แต่คนแถวๆ นี้แหละ แต่ก่อนนั้นแถวนี้ก็คงจะ คล้ายกับภาคใต้ที่มีผู้ก่อการร้าย และผู้มีอิทธิพลใช้อำนาจในการหาประโยชน์ ส่วนตัว ใครที่ผ่านทางนี้ก็ไม่ค่อยจะรอด ถ้าไม่ตกเหว ก็โดนระเบิดรถ จนกระทั่งมีทหาร ก.ร.ป. กลาง ได้ขยายเส้นทางและปราบปราม อิทธิพลต่างๆ จนสิ้นไป ปัจจุบันเส้นทางนี้ก็ปลอดภัยจากเหล่าร้ายแล้ว ใครที่ชอบสมบุกสมบันก็ลองมาลุยดูได้ แต่จำไว้อย่าประมาท มันไม่ใช่ถนนคอนกรีต และมีเกาะกลางอย่างกรุงเทพ
ฝนนั้นหยุดตกแล้ว แต่ว่ามีหมอกเข้ามาแทน บางแห่งนั้นหนาจนแทบ มองไม่เห็นทาง ยิ่งตรงช่วงเนินพักที่เราแวะจอดรถและทำกิจวัตรนั้นปกคลุม ไปด้วยหมอก เรียกว่ายืนอยู่ใกล้ๆ กันแทบมองไม่เห็นหน้า ขนาดไม่ใช่หน้า หนาวนะนี่ จนมาถึงหมู่บ้านตีนตกหมอกก็ค่อยจางลงหน่อย และหายไปตรงช่วง อุทยานแห่งชาติเขื่อนครีนครินทร์พอดี ท้องฟ้าก็ดูแจ่มใสขึ้นหน่อย ผมก็ถ่ายรูป ได้แยะ แต่ไม่ค่อยจะสวยเท่าไหร่นักเพราะรถมันวิ่งเร็วและก็เป็นกล้องธรรมดา (ว่าไปนั่น) และก็มาถึงเส้นทางปราบเซียนนั่นก็คือเขาบูเต็ง ถ้าผ่านเขาช่วงนี้ไป ได้ก็สบายละครับ เพราะจะออกไปทางลาดยางตรงช่วงวัดถ้ำองจุ ก็ลิ่วแล้วละ
ตอนขากลับก็เจอฝนเต็มๆ นั่งสั่นงั่กๆ กว่าจะถึงบ้านก็แทบตายเหมือน กัน ก็สนุกบวกกับอันตรายครับสำหรับทางเส้นนี้ อย่างน้อยๆ ก็มีป่าเขา ให้เห็นตลอดทาง และบางแห่งก็สวยมากครับ และยังเจอ ตะกวดวิ่งตัดหน้ารถด้วย ก็มีสัตว์ป่าให้เห็นตลอดทาง ความจริงแล้วผมไม่อยากให้เขาราดยางบนทางเส้นนี้เลย อยากให้อยู่เหมือน เดิมก็ดีอยู่แล้ว จะได้ไม่ทำลายทรัพยากรธรรมชาติไปมากกว่านี้ และที่สำคัญถ้าถนนดีคนขับรถจะขาดความระมัดระวัง ขับรถเร็ว สัตว์ป่าหลายๆ ชนิดก็คงถูกรถชนตายแน่นอน
